Ook als keramist en sieradenontwerper ervaar ik in het werken met klei een grote vrijheid om met die grenzen te spelen en te experimenteren. De vrijheid van het directe contact met het materiaal waardoor mijn handen mijn eigen instrument kunnen zijn en om onderzoekenderwijs met de grenzen van materialen en technieken te spelen. Door deze manier van werken speelt serendipiteit een grote rol in mijn werk: ook klei en glazuur laten zich slechts tot op zekere hoogte de les lezen. Dit leidt vaak tot onverwachte uitkomsten. Door zo de eigenzinnigheid van het materiaal te omarmen ontstaat werk met een ontregelend effect, werk dat verrast, op het verkeerde been zet, dwingt tot anders kijken. Mijn collecties sieraden zijn daarmee enerzijds ‘verrassend draagbaar’ en anderzijds ‘grenzeloos’ in de zin van niet alleen voor nek, pols of vinger, maar evengoed voor muur of boom.